Mijn schilderwerk ligt even stil. Ik heb een grote operatie aan mijn hand gehad – gelukkig links – en kan een tijdlang niet zoveel als ik zou willen. Dat geeft de ruimte om mijn werk te overpeinzen en nieuwe inspiratie op te doen. Op dit moment zijn er twee exposities van kunstenaars die zich ook met hun voorouders bezighouden. Hoogste tijd om daar een kijkje te gaan nemen. De eerste ‘Echoes of Ancestors’ bezocht ik afgelopen zondag in Heino/Wijhe in kasteel Nijenhuis. Voor a.s. zondag staat ‘Bittere nasmaak, zoete herinneringen’ in het Rietveldpaviljoen in Amersfoort op de agenda.
Mooi werk in Heino, waarbij Christina Flores Pescorán veel odes bracht aan haar voorouders. Aan de zorg van hen voor haar, aan ervaren rituelen, aan materialen van haar geboortegrond… Toen ik tussen haar werk met mijn gespalkte hand op een bankje zat en alles eens rustig in mij opnam kwam er een prettig, vrijmakend gevoel over me: Mijn expo over mijn geboortegrond mag ook helemaal over mij gaan. Ik ben bij dit soort expo’s erg bang voor navelstaarderij… maar zij had haar ervaringen zo mooi uitgelicht en materialen zo bijzonder gebruikt dat het een cadeau was even in/op haar geboortegrond te mogen vertoeven. Volop inspiratie dus! Hoe vertaal ik dat gevoel nu naar mijn eigen werk? Vragen die opkomen zijn: wat was een verbindende lijn in mijn familie, wat hield mijn voorouders bijeen? Waren er familiegeheimen, codes, normen, rituelen? Materialen? De Zaanstreek staat bekend om zijn fabrieken in smaak – en geurstoffen… kan ik daar iets mee??
