Er leven zoveel beelden in mijn hoofd omtrent mijn thema. Kon ik maar een screenshot maken van alles wat ik in mijn hoofd zie! Storing aub helpt om enige ordening aan te brengen in de hoeveelheid ideeën en beelden die ik heb. Ook helpt het om artist-statements van kunstenaars te lezen, om te leren hoe zij het hebben aangepakt…
Een kunstenaar die ik zeer bewonder, Debbie Taylor Kerman (NY), heeft ook veel geschreven en gemaakt rondom haar afkomst. Zij koos uit die kermis aan beelden een aantal ‘figures’ – personages – die voor haar de kern vormden. Een praktische aanpak die mij aanspreekt. Afgelopen weekend heb ik dat gedaan mbt mijn verkenningen en kwam bv. uit op een schilderij (1) van het zware werk op het land (Zeeland – moeder) en nummer 2 over het zware schoonmaakwerk voor mensen die ‘in betrekking’ waren (Zaanstreek – zussen van mijn moeder). Binnen dat schilderij probeer ik dan te kiezen voor beelden die er toe doen. Vies werk, voeten in de klei, kleuren die een sfeer oproepen van soberheid en armoede. Geen plezier die tijd! Dus ook geen krullen in het schilderij. Vervolgens kamp ik dan met ‘teveel zwaarte’, niet fijn om naar te kijken. Het beeld mag schuren, dat zeker, maar moet ook een zekere aantrekkelijkheid hebben, ondanks zijn confrontatie. Mijn eigen gevoel is daarin leidend. Ik moet het toch fijn vinden om ernaar te kijken… Mijn eerste opzet van vandaag is klaar om verder uit te gaan werken. Tevreden. De zee van Zeeland zit erin, in de ondergrond zijn stukken van aardappelzakken verwerkt wat een mooi ruw en aardse structuur geeft. De Zeeuwse vrouw staat met vieze kleding in de klei, emmers staan klaar om gevuld te worden. Dit alles wel in zachte, bleke kleuren. Het is immers lang geleden, rond 1900. De vrouw heeft geen gezicht, ik ken enkel haar naam, het is mijn overgrootmoeder uit Zeeuws Vlaanderen geboren in 1868 aldaar. Zachte kleuren ook vanwege de eer die ik erin wil leggen voor haar zware werk, zo lang geleden.
