Bijna al mijn ‘Nest’ werk staat ingepakt klaar om de expositie mee te gaan inruimen a.s. woensdag in De Ontmoeting in Nunspeet. Nog even een rustige Paas en dan uit de blokken! Altijd toch nog de angst dat er niet genoeg werk zal zijn en dat het werk op zichzelf niet genoeg is… afijn, dat hoort erbij.

Dit keer voelt het extra kwetsbaar omdat ‘Nesten’ ook een persoonlijk thema van mij is en tegelijkertijd besef ik dat dat voor iedereen zo is, want we groeien vrijwel allemaal op in een nest. Als je geluk hebt bij je ouders in ieder geval mensen die van je houden om wie je bent. Door het maken van deze ‘Nest-werken’ zijn mijn ouders weer een beetje tot leven gekomen. Ik dacht lang na over waar ik ze werkelijk voor wilde bedanken en bracht dat in beeld. En nu is er een soort trots en gevoel van rijkdom in me dat ik door heb ben opgevoed en bij hen groot kwam. Mensen wiens passie het was iets moois, unieks te maken vanuit hun vakmanschap. Die gedrevenheid én opgetogenheid over het eindresultaat was altijd voelbaar in ons gezin. Vader wees mij – zo klein ik was – op een bijzondere kraag die mijn moeder gemaakt had. Andersom wees zij mij op de mooie gobelinstoffen waar mijn vader mee werkte. Dat oog voor wat mooi, ambachtelijk gemaakt is zal mij nooit verlaten. Is met de paplepel ingegoten… En naast die blijheid is er terugkijkend ook een gevoel van schuring. Er was altijd een grote nadruk op perfectie, je uiterste best doen. Ook met de paplepel ingegoten. Om dat respectvol in beeld te brengen was een heel andere zaak, recht doend aan mezelf en aan hen… Ik hoop dat dat gelukt is!

Kind van de wind, 60 x 70 cm, acryl op linnendoek.